اگر در حال ساختن چیزی هستید، احتمالاً باید چیزها را به هم بچسبانید. به احتمال زیاد از نوعی چسب یا چسب رازی مشهد استفاده خواهید کرد. انسان ها هزاران سال است که از چسب استفاده می کنند و به دوران غارنشینان باز می گردد. در طول سال‌ها، ما انواع چسب‌های شگفت‌انگیزی را ایجاد کرده‌ایم که تقریباً برای هر هدفی از آنها استفاده می‌کنیم.
چرا چسب ها چسبناک هستند؟ چسب ها از مولکول ها، ترکیبی از اتم ها ساخته شده اند که ممکن است گروه های دیگر اتم ها را جذب کنند. این چیزی شبیه الکتریسیته ساکن است، اما دائمی تر است.
انواع دیگر چسب‌ها روی سطحی جریان پیدا می‌کنند و مخلوط می‌شوند و به قدری ضخیم (یا چسبناک) هستند که چیزها را روی هم نگه می‌دارند. به این فکر کنید که چگونه عسل انگشتانتان را به هم می چسباند، اگر مقداری روی آن ها بمالید.
برخی از چسب ها پلیمرهای چسبنده ای هستند که در آب یا مایع دیگری حل شده اند، مانند چسب سفید معمولی. با خشک شدن پلیمرها، مایع تبخیر می شود و چسب جامد و چسبنده باقی می ماند.
چسب های دیگر به دلیل یک واکنش شیمیایی به چسبندگی اشیا کمک می کنند. چسب های سیلیکون و سیانواکریلات مانند چسب کرازی و چسب گوریلا با بخار آب موجود در هوا واکنش داده و از طریق یک واکنش شیمیایی سخت می شوند.
از آنجایی که آب به سفت شدن آنها کمک می کند، سیانواکریلات ها را می توان برای بستن زخم ها بدون بخیه استفاده کرد. مقاله دیگر این شماره جشن شیمی در مورد چسب زخم را حتما بخوانید!
چسب های اپوکسی دارای دو قسمت هستند که با مخلوط شدن با یکدیگر واکنش شیمیایی را آغاز می کنند. چسب های مخصوص اپوکسی که توسط دندانپزشکان استفاده می شود، هنگام قرار گرفتن در معرض نور ماوراء بنفش سفت می شوند.
چسب های ساخته شده توسط چسب های اپوکسی ضد آب و محکم هستند. تفاوت‌های زیادی در انواع موادی که ممکن است بخواهید به هم بچسبید وجود دارد که ما عملاً هزاران نوع برای انتخاب داریم.
