این طرح ها قبل از اختراع شاتل پرنده جان کی بود و او از یک اهرم برای عبور شاتل از سوله استفاده کرد. این امر سرعت بافت را افزایش داد و بافندگان را قادر ساخت تا از نخ های بیشتری نسبت به نخ ریسنده های ساختمانی استفاده کنند.
از سال 1790 تا 1841 نسخه های مختلفی را پشت سر گذاشت و در نهایت به عنوان یک ماشین خودکار طراحی شد که می توانست خیلی سریع کار کند. تمام این اختراعات در اطراف منچستر انجام شد.
زیرا منچستر در عصر صنعتی نقطه کانونی صنعت نساجی بود، آسیاب های بسیاری در اینجا ساخته شد و از این ماشین های بافندگی استفاده می شد.
در اصل، دستگاه‌های بافندگی فرش 1000 شانه نیاوران برقی از یک شاتل برای جدا کردن پارچه از سمت چپ استفاده می‌کردند، اما در سال 1927 دستگاه بافندگی بدون شاتل سریع‌تر و کارآمدتر مورد استفاده قرار گرفت.
امروزه، پیشرفت‌های فناوری، انواع ماشین‌های بافندگی را تولید کرده است که برای به حداکثر رساندن تولید برای انواع خاصی از مواد طراحی شده‌اند. متداول ترین آنها دستگاه بافندگی بدون شاتل سولزر، دستگاه بافندگی راپیر، دستگاه بافندگی جت هوا و دستگاه بافندگی جت آب است.
بافندگی برق تقاضا برای صنعتگران ماهر را کاهش داد که در ابتدا منجر به کاهش دستمزدها و بیکاری شد. در نتیجه اعتراضات شروع شد. به عنوان مثال، در سال 1816، دو هزار بافنده کالتون شورشی سعی کردند کارخانه‌های بافندگی برق را از بین ببرند و کارگران را کشتند.
لبه فرش ماشینی معمولاً بسیار ظریف و دقیق است، در حالی که لبه های فرش دستباف با دست دوخته می شود و اغلب لبه های فرش تا حدودی ناهموار و کاملاً صاف نیست. نقش ها و طرح های فرش ماشینی نیز معمولاً بسیار دقیق است.
با قلاب کردن پشم یا پنبه ساخته می‌شود. مش های یک پارچه محکم، یا گلدوزی شده. فرش معمولاً در عرض های 12 فوت (3.7 متر) و 15 فوت (4.6 متر) در ایالات متحده و 4 متر و 5 متر در اروپا ساخته می شود. از قرن 19 و 20، در صورت لزوم برای فرش دیوار به دیوار، عرض های مختلف فرش را می توان با آهن درز و نوار درز که قبلاً به هم دوخته می شد به هم دوخت و روی یک لایه زیرین بالشتک روی زمین ثابت کرد.
