این گیاه وحشی بومی منطقه مدیترانه است و بقایای باستانی مربوط به اواخر دوره نوسنگی در خاورمیانه یافت شده است استعمار اروپا این محصول را به دنیای جدید و سایر مناطق در سراسر جهان معرفی کرد.
در اواسط دهه 1800، نخود فرنگی با پوست در باغ صومعه ای در اتریش توسط راهب گرگور مندل در مطالعات پیشگامانه خود در مورد ماهیت وراثت مورد استفاده قرار گرفت.
حبوبات، از جمله نخود، به دلیل محتوای نشاسته، پروتئین و سایر مواد مغذی، از دیرباز جزء مهمی از رژیم غذایی انسان بوده اند. اخیراً، مزایای سلامتی غیر از تغذیه مرتبط با مصرف نبض مورد توجه بسیاری قرار گرفته است.
تمرکز مقاله مروری حاضر، مزایای سلامتی نشان‌داده‌شده و بالقوه مرتبط با مصرف نخود، Pisum sativum L.، به‌ویژه نخود خشک لپه‌ای سبز و زرد است که به عنوان نخود صاف یا نخود مزرعه نیز شناخته می‌شود.
این فواید سلامتی عمدتاً از غلظت و خواص نشاسته، پروتئین، فیبر، ویتامین ها، مواد معدنی و مواد شیمیایی گیاهی در نخود فرنگی ناشی می شود.
فیبر پوسته دانه و دیواره سلولی لپه به عملکرد و سلامت دستگاه گوارش کمک می کند و قابلیت هضم نشاسته را در نخود فرنگی کاهش می دهد.
محتوای آمیلوز متوسط نشاسته نخود نیز به کاهش شاخص گلیسمی آن و کاهش قابلیت هضم نشاسته کمک می کند پروتئین نخود، هنگامی که هیدرولیز می شود، ممکن است پپتیدهایی با فعالیت های زیستی، از جمله فعالیت مهارکننده آنزیم تبدیل کننده آنژیوتانسین I و فعالیت آنتی اکسیدانی تولید کند.
محتویات ویتامین و مواد معدنی نخود فرنگی ممکن است نقش مهمی در پیشگیری از بیماری‌های مرتبط با کمبود، به‌ویژه بیماری‌های مربوط به کمبود Se یا فولات داشته باشد.
نخود فرنگی حاوی انواع مواد شیمیایی گیاهی است که زمانی تنها به عنوان عوامل ضد تغذیه تصور می شد اینها شامل پلی فنول ها، به ویژه در انواع پوشش دانه های رنگی، که ممکن است دارای فعالیت آنتی اکسیدانی و ضد سرطان باشند.
